محاسبه ضریب انتشار رسوبات توسط افرازهای گسلی در شمال کرمان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی زرند

2 عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زرند

3 عضو هیات علمی دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی کرمان پردیس ماهان

چکیده

      یکی از ساده ترین و مهمترین راه های تکمیل کاتالوگ زمین لرزه های یک منطقه ، تعیین زمان و مکان رخ داده در صورت وقوع لرزه ای باشد. این مطلب از این نظر برخوردار است که مکانهایی دارای پتانسیل لرزه است که شما را شناسایی کرده و مکانهایی را که در تاریخ جدیدترین فعالیتهای لرزه وجود دارد ، اما باعث ایجاد زلزله در صورت وجود ، شناسایی می شود. یکی از راه های شناسایی این مکان ها از افرازهای گسلی فروساییده استفاده می کند اگر به صورت هم لرزه ایجاد شود . با استفاده از مکانهایی که شرایط مناسب دارند ، برداشتن صحرای تجربی و تجزیه و تحلیل منطقه ای زمان وقوع شکستگی یا زمین لرزه مشخص می شود. 2 روش اصلی برای مطالعه پرتگاه های گسیلی وجود دار د: 1- مدل سازی پخشیدگی 2- مدل فروسای گسل ها ، اما برای هر دو مورد یاد شده              محاسبه ی ضریبی به نام ضریب انتشار از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است زیرا این ضریب به عوامل گوناگونی از قبیل نوع رسوبات، میزان بارندگی ، جهت  و شدت وزش بادها شیب توپوگرافی وابسته می باشد.به علت اینکه این عوامل بصورت ناحیه ای تغییر می کنند لذا ضریب انتشاریا پخشیدگی نیز بصورت تابع تغییر می نماید. برای محاسبه ی این ضریب در ناحیه زرند از افرازهای گسله هم لرزه زلزله های 1977 و 2005  باب تنگل و داهوئیه-هتکن در 7 ایستگاه استفاده و مقدار این ضریب معادل  m2/ky 3-10×5/ 3   محاسبه گردید. این مقدار ضریب انتشار  برای رسوبات کواترنر بدست آمد.
مقدار پائین این ضریب در منطقه زرند نمایش دهنده پائین بودن نزولات آسمانی و فرسایش در این منطقه بوده که سیمان شدگی های محلی و جزئی در رسوبات  همچنین در این مورد سهم خود را ایفا کرده اند. در این مطالعات مشخص شده است که افرازهای گسله بلندتر مقادیر نزدیک تر و واقعی تری دارند که ضریب پخش آن را نسبت به میزان محاسبه شده از افرازهای گسلی کوتاه تر برای نمایش می گذارند. 
 

کلیدواژه‌ها


شجاعی، سید وحید.، 1385. گزارش  اجمالی   ارزیابی   اقلیمی  منطقه زرند 1384-1381، دانشگاه شهید باهنر کرمان.
سازمان هواشناسی کشور.1389. وب سایت رسمی (   www.irimo.ir/english/statistic/synopH  )
 
Bobek, H. 1963.  Nature and implications of Quaternary climatic changes in Iran. In: Changes of Climate20, 403–413
Busche, D.; sarVati, r. and sieFKer, u.2002. Kuh-e-Namak. Reliefgeschichte eines Salzdoms im abfusslosen zentraliranischen   
      Hochland. In: Petermanns Geogr. Mitt. 146, 68–77
Colman, S. M., Watson,K., 1983. Ages estimated from a diffusion equation model for scarp degradation. Science, 221: 263-265
      Ganji, M. H. 1978.  Post-glacial climatic changes on the Iranian pla teau. In: Brice, W. c. (ed.):
The environmental history of the Near and Middle East since the last ice age. Lon don, New York, San Francisco, 149–163.
Huckriede, R. 1961.  Jung-Quartär und End-Mesolithi Jung-Quartär und End-Mesolithi kum in der Provinz Kerman (Iran). In:                 
      Eiszeitalter u. Gegenwart 12, 25–42.
Kehl, M., Frechen, M. and Skowronek, A. 2005a.  Paleosols derived from loess and loess-like
      sediments in the Basin of Persepolis, Southern Iran. In: Quat. Int. 140/141, 135–149.
Kehl, M.; Sarvati, r., Ahmadi, h., Frechen, M. and Skow ronek, A. 2005b.  Loess paleosol-sequences along a climatic gradient in      
      Northern Iran. In: Eiszeitalter u. Gegenwart 55, 149–173
Kehl,M., 2009, Quaternary climate change in Iran- The state of knowledge, Erdkunde, Vol.63, No.1, pp. 1-17
Kuhle, M. 1976.  Beiträge zur Quartärmorphologie SE-ira nischer Hochgebirge. Diequartäre Vergletscherung des Kuh-i Jupar.      
      Göttinger Geogr. Arb. 67. Göttingen. 
Kuhle, M. 2008.  The Pleistocene Glaciation (LGP and pre-LGP, pre-LGM) of SE Iranian mountains exemplifed by the Kuh-i-        
      Jupar, Kuh-i-Lalezar and Kuh-i-Hezar Massifs in  the Zagros.
In: Polarforschung 77(2/3), 71–88
Krinsley, D. B. 1970. A geomorphological and paleoclimatological study of the playas of Iran. US Geol. Surv., Contr. No. PRO CP   
      70-800. Washington, D.C.
Pierce, K.L., and Colman, S.M., 1986, Effect of height and orientation (microclimate) on geomorphic degradation rates and   
       processes, late-glacial terrace scarps in central Idaho:Geological Society of America Bulletin, v. 97, p. 869–885.
Ramezani, E. Marvie mohadjer, r. M., Knapp, h.D.,Ahmadi, h. and Joosten, H. 2008 .The late- Holocene vegetation history of the  
      Central Caspian (Hyrcanian) forests of northern Iran. in: The Holocene 18, 307–321.
Regard,V., Bellier,O., Thomas, J.-C., Abbassi, M.R., Mercier, J., Shabanian,E., Feghhi, Kh. & Soleymani, Sh., 2004, “The   accommodation of Arabia-Asia convergence in the Zagros-Makran transfer zone, SE Iran: a transition between collision and  subduction through a young deforming system”. Tectonics, 23, TC4007, (24p.) doi :10.1029/2003TC001599
Regard, V., Bellier, o.;,Braucher, r., gasse, F., Bourles, D., Mercier, J. thoMas, J. c., Abbassi, M. r, Shabanian, E. and Soleymani, s.  
       (2006): Be-10 dating of alluvial de posits from Southeastern
Iran (the Hormoz Strait area). In: Palaeogeogr. Palaeoclimat. Palaeoecol. 242,
Sirocko, F., Sarnthein, M., Lange, H. and Erlenkeuser, H. 1991.  Atmospheric summer circulation and coastal upwelling in the  
       Arabian Sea during the Holocene and the last glaciation. In: Quat. Res. 36, 72–93.
Thomas, D. s. g., Bateman, M. D., Mehrshahi, D. and o’hara, s. l. 1997.  Development  and environmental signifcance of an eolian  
      sand ramp of last-glacial age, Central Iran. In: Quat. Res. 48, 155–161.
Vita-Finzi, c. 1969.  Late quaternary alluvial chronology of Iran. In: Geol. Rundsch. 58, 951–973.
Wallace,R,E., 1977, Profiles and ages of young fault scarps. North- central Nevada, Geo, So of America, V.88, pp 1267-1288