در طی فرگشت کمربندهای کوهزادی، شاهد دگرریختی در واحدهای سنگی میباشیم. برای پی بردن بمیزان و نحوه دگرریختی، میبایست توزیع کرنش، در فازهای مختلف محاسبه گردد. با استفاده از ساختارهای سطحی، کرنش صورت گرفته را میتوان در مقیاسهای مختلف، از ریزساختاری تا ناحیه ای محاسبه نمود. در این پژوهش، بکمک باز نمودن چینها و کرنش ایجاده شده در زمان تشکیل گسلها، میزان کوتاه شدگی محاسبه گردید. همچنین برآوردی از میزان رانش صورت گرفته بمنظور تعیین بردارهای جنبشی همگرا انجام گردید. این امر در پهنه شمالی زمیندرز سیستان در خاور ایران، برروی مقطع عرضی با روند 60 N از روستای نازدشت در باختر تا خاور روستای خوشاب، انجام شده است. براساس محاسبات میزان کوتاه شدگی برروی چینها، 3/27 درصد و میزان کوتاه شدگی برروی گسلها، 6/13درصد میباشد. میزان بردارهای رانشی در چینها، بسوی شمال خاور و جنوب باختر بترتیب 4/7 و 6/11درصد میباشد. همچنین میزان بردارهای رانشی که بواسطه عملکرد گسلها صورت گرفته، بسوی شمال خاور و جنوب باختر بترتیب 35/19و 82/22 درصد است. بنابراین از زمان شروع همگرایی دو صفحه افغان و لوت، میزان بردارهای جنبشی صفحه افغان نسبت به صفحه لوت، 7/7 درصد بیشتر میباشد و جهت انتقال زمینساختی و فرورانش بترتیب بسوی جنوب باختر و شمال خاور میباشد.